Peru

Zon, zee, vis

Posted on by pririco

6 juni – 30 juni 2017

Eindelijk naar het strand! Na een super deluxe busreis van 20 uur stapten we uitgeslapen uit in de brandende zon. Direct kwamen er tien tuk tuk chauffeurs op ons af die ons maar al te graag wilden rijden naar het hostel. We besloten er met een mee te gaan die ons Mancora liet zien en diverse hospedajes. We boekten direct drie extra weken bij twee verschillende accommodaties omdat we hier even tot rust wilden komen. Dit heerlijke kustplaatsje zou de komende tijd ons thuis zijn. We begonnen met surf lessen van Victor onze surf leraar en genoten elke dag van het strand. De wekker ging zelfs een keer om kwart over vijf om te gaan surfen om zes uur ’s ochtends. Gelukkig sliepen we de avond ervoor al rond tien uur.

Na een dag of twee waren we helemaal gesetteld. Ik stond op met het eerste dag licht en veegde vervolgens eerst alle krekels uit het appartement. Er heerste nogal een krekel plaag die niet snel over zou gaan. Op de ergste avond zaten er denk ik een stuk of 100 krekels in onze slaapkamer. Hierdoor was ik maar al te blij met de klamboe die we boven ons bed hadden gehangen. Stel je voor dat je moet gaan slapen terwijl er 20 krekels over je heen lopen, zonder klamboe was ik echt weggegaan. In de ochtend volgde een simpel ontbijtje rond een uur of negen. Vervolgens lagen we aan het zwembad tot lunchtijd aanbrak. Vaak haalden we een 4 euro dag menu waarbij we heerlijk verse vis voorgeschoteld kregen. Terug naar het strand om tot een uur of vijf te genieten van de zon. Rond acht opnieuw richting de restaurantjes om nogmaals heerlijk te eten. Dit is zo’n 3 weken onze planning geweest elke dag.

De tijd vloog voorbij in dit kleine strand plaatsje. We hebben inmiddels alle restaurants wel zo’n beetje uitgeprobeerd en hebben natuurlijk wat favorieten ontwikkeld. De dagmenu’s zijn geen verassing meer, maar dat neemt de pret van uit eten gaan niet weg. In het begin had ik het idee dat drie weken misschien te lang zou zijn in dit kleine dorpje, maar het tegendeel bleek waar. Ik had erg graag nog wat langer aan het zwembad gelegen en genoten van de zon maar het werd ook wel weer tijd om door te reizen. Op naar een nieuw land: Ecuador.

Op doorreis

Posted on by pririco

1 juni – 5 juni 2017

Cusco, de oude Inca hoofdstad, hebben we maar twee dagen bezocht. We verbleven bij een lief Peruaans gezin in een mooie kamer. In de ochtend kregen we zelfs een heerlijk ontbijt voorgeschoteld. Na dit ontbijt liepen we zo’n 40 minuten richting het oude centrum van Cusco. Daar wachtte weer een groot koloniaal plein op ons met typisch Spaanse bouwwerken. Het was een mooi plein met veel toeristische winkeltjes. Overal zag je klein vrouwtjes lopen in traditionele kledij die constant vroegen of je met een lama op de foto wilde, waar je voor moest betalen dus heb ik maar stiekem een foto gemaakt van deze lama hieronder. ’s Avonds hebben we cocktails gedronken het was tenslotte vrijdag avond.

De reis naar Lima was al geboekt en de dag erna vertrokken we. Het landschap van Peru viel me erg tegen. Lelijke kale rotsen en droge vlaktes was het enige wat we tot nu toe tegen kwamen. Zelfs de kust was een en al droge rots. Ik had gedacht dat Peru heel groen zou zijn, maar waarschijnlijk hebben wij gewoon de verkeerde delen bezocht. Als je op de kaart kijkt zie je duidelijk dat het oosten van Peru groen is en het westen bestaat uit rotsen en bergen. De kust voor Lima is, je kan het al raden, ook weer een grote rots. Enkele tientallen meters naar beneden zijn er een paar kleine strandjes waar veel mensen surfen. In Lima zijn we slechts een dag geweest, maar in die tijd heb ik wel heerlijke Ceviche gegeten. Voor we de bus weer in gingen hebben we nog een wandeling gemaakt over de mooie boulevard en door de mooie parken van Lima. Het werd eindelijk tijd om de zon en de warmte op te zoeken, Mancora here we come!