27 mei – 1 juni 2017

We besloten onze reis door Bolivia te vervolgen met een bezoek aan Sucre. Deze stad zouden we eigenlijk overslaan maar op aanraden van onze Chinese vriendin Fang en een Duitse jongen van wie ik zijn naam niet meer weet, zijn we er toch heen gegaan. Sucre voelde Spaans aan met haar oude witte binnenstad. Deze mier zoete stad, Sucre betekent namelijk suiker, staat bekend om haar chocola die ik echter niet  heb geproefd. Er heerst een heerlijk relaxte sfeer in het centrum waardoor we met gemak een paar uur op een bankje konden zitten zonder iets te hoeven doen. Tijdens onze wandelingen merkte we wel dat heel de stad is gebouwd op steile bergen. Sommige straten liepen zo steil omhoog dat ik bij bovenkomst echt even op adem moest komen. Gelukkig was het weer al een stuk aangenamer dan in het koude Uyuni en vond ik het niet erg om lekker buiten te zijn. Ondanks dat we al ruim een week op een flinke hoogte zaten, had ik nog steeds last van hoogte ziekte. De coca blaadjes die we van de Duitse jongen van wie ik nog steeds zijn naam niet weet hadden gekregen hielpen voor geen meter. De blaadjes zouden ervoor moeten zorgen dat je geen hoofdpijn meer zou hebben en weer beter zou kunnen ademen, helaas was dit niet het geval. Hierdoor besloten we om het lekker rustig aan te doen en heel langzaam te wandelen. Na een paar dagen vervolgende we onze reis naar La Paz. De “hoogste” hoofdstad ter wereld.

La Paz had ik liever overgeslagen maar was een must om door te reizen naar Peru. Deze drukke smerige stad is de minst leuke plek die we bezocht hebben tot nu toe. Je bevindt je constant in een walm van uitlaatgassen en getoeter. Deze “hoogste” hoofdstad ter wereld mag dan recordhouder zijn in “hoogsten” van de wereld maar is niet de moeite waard om te bezoeken. Het enige leuke aan de stad was het uitzicht vanaf de kabelbaan die vanaf het centrum naar het nog hoger gelegen El Alto liep. Ik denk dat we met ons bezoek aan El Alto een record van onszelf hebben verbroken, we zijn beiden namelijk nog nooit op een hoogte van 4 kilometer geweest. Na één dag vertrokken we snel richting Peru, met een busreis die me nog lang bij zal blijven. De jonge chauffeurs gaven hun eigen feestje tijdens de rit en wel zo’n 12 uur lang. Gelukkig zijn we heelhuids in Cusco aangekomen en konden we snel ons bed in na deze extreem lange en warme dag.